Fotograaf Eddo Hartmann (1973) stapte na 21 jaar opnieuw de kamers van zijn jeugd binnen en zag dat tegelijk alles en niets was veranderd. Alles, want vloeren, tafels, banken en stoelen waren bedekt geraakt met een dikke laag paperassen, folders, brieven en boeken. Niets, want onder die laag was alles nog intact; alles stond of lag nog zoals hij, zijn broer en moeder het na een lange traumatische periode op 17 oktober 1987 hadden moeten achterlaten. De chaos in het statige grachtenpand is onbeschrijflijk. Wat doet de confrontatie met de interieurs van je jeugd met je herinnering? En wat als het om de herinnering aan een pijnlijk verleden gaat? Hartmann gaat de confrontatie met het huis aan en registreert minutieus wat hij aantreft. Dit resulteert in een onthutsende serie foto’s.
Eddo Hartmann (1973) studeerde fotografische vormgeving aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast eigen werk maakt hij opdrachten voor reclame- en ontwerpbureaus in binnen- en buitenland. Zijn werk is opgenomen in diverse Nederlandse fotocollecties en werd meermaals bekroond. Begin 2012 werd hij genomineerd voor de prestigieuze Zwitserse ‘Prix Prictet’ en DutchDoc Award 2013.
Deze expositie werd georganiseerd in samenwerking met Museum Het Dolhuys.
